Şimdi 118 yaşında. Diplomasını alamadım ama 3 yıl okudum.

Çok enteresan. Sevgililerim, evliliklerim, kurduğum, ortağı olduğum işyerleri ile olan ilişkilerim... şöyle bir düşündüm, okuduğum lise hatta üniversite ile olan ilişkim de böyle imiş; biterse bitsin. Mutlu değilsem zart diye ayrılmışım, birlikte olduğum ve mutlu olduğum süredir önemli olan. Bir diploma, bir ödül beklemeden kurumdan, kişiden ayrılmak. Bu bilinçli bir seçim değil ama. Öyle olmuş ve şimdi üzerine düşününce ancak tahlil edebiliyorum; bitmişse, ben veya o, hayatın kendisi... bunun bittiğini söylüyorsa zorlamadan bitirmişim. Diploma da eksik kalmış. ilişki de, evlilik de, işyeri de... ama bende enteresan, biraz buruk, çokca mutlu, herşeyi tüketmemişliğin garip bir tadı var. Sanırım bu konuda kendime not düşmek için yine yazacağım.