Fotoğrafın netliğine özellikle müdahale etmedim, bu grenler zamanın ve o takımın ruhuna çok daha uygun.

76'dan sonraki şampiyoluklarımız dikensiz gül bahçesinde kazanılmamıştı. Şike, rüşvet. hakem satın alma tüm o şampiyonluklarımızda da gırla gidiyordu. Fakat sermaye, henüz bugünkü kadar yoğunlaşmamış, kapitalizm daha çok taraftarı var diye İstanbul takımları lehine örgütlenmesini tamamlamamıştı. O dönemde Necati, Şenol, Kadir, Turgay, Cemil ve fotoğrafta olmayan Ali Kemal, Hüseyin, Bekir, Serdar, Ali Yavuz, Necmi, Mehmet Cemil vs. ile İstanbul takımlarına ezici bir üstünlük kurabiliyordu Trabzonspor. Daha sonra, emperyalizm tarafından özel olarak yetiştirilmiş Turgut Özal, hem halkın hem de Trabzonspor'un başına tebelleş olunca ikisi de sendeledi. Türk halkının durumuna benzetiyorum 70'lerin Trabzonsporunu; kör topal devrimci mücadelesini veriyordu, yanlışlar yapıyordu ama birçok kazanımlar elde ediyordu halkımız. Ta ki emperyalizmin desteğiyle, sermaye, asker ve derin devletin en azgın unsurları el ele vererek halkın belini kırana kadar. Trabzonspor'a, "Yeter artık lige renk kattığın, hadi artık kenara çekil. Bak toplam taraftar sayısı 40 milyon olan İstanbullular var, şampiyonluk yüzü göremiyorlar senin yüzünden. 2 milyonluk taraftarınla başrol olamazsın." deyip kendi başkanları tarafından bile satışa getirtirilerek geride bıraktırıldı.