Göte Faust’ta, Şekispir de Atinali Timon'da paranun
özüni çok güzel açuklar.
Ben çirkinim, ama en cüzel kaduni satun alabilurum. Demek ki
ben çirkin değilim, çunki çirkinluğun köti etkisi para tarafindan yok
edilmiştur. Ben namussuz, vijdansuz, kafasuz bir insanim, ama para
saygindur, o halde sahibi de saygindur. En basit imla kuralini bile bilmem
ama Roleks’i basturdum mi en kiralina yazi yazdururum. Para imara kapali
arsaya gökdelen dikturur. Hirsuzlara, milletvekilleri arasinda yer, saygi ve
dokunulmazluk kazandurur. Para, insanun tüm yeteneksuzluklerini örter. İnsanı
aslinda olmaduği bir şey durumina geturur: yani oni kendi karşutina dönüştürür.
Para, her şeyi karişturup değişime soktuğina göre, dünya,
tüm doğal ve insanal niteliklerun karişuk olduği, yer ve görev değişturduği bir
dünyadur. Paranun katalizör olduği hiçbir şey, hiçbir duygu saf ve sahici
değildur.
Sevgi kelebeği geldi
hanuum
Eğer sen insan evladini insan olarak ve onun dünya ile
ilişkisini de insanal bir ilişki olarak görürsen, sevgiyi ancak sevgi ile,
güveni ancak güven ile değiştirebilursun. Eğer sen karşulukli sevgi
uyandurmadan seversen, yani sen kenduni sevilen insan durumuna dönüştürmeyisan,
senin aşkun da bir mutsuzluktur. Ondan
sonra gelsun Tuna Kiremitçi, gitsun Ahmet Altan... Mikros’tan bulaşuk teliyle birlukte
alduğun aşk kitabindan aşki öğrenmeye kalkarsun. Bulaşuk teliyle
tencerenun, tavanun yağini, kirini çikarabilursun ama metalaşmiş ruhlarun yaği
kiri ne olacak? Evrensel kibar orospi,
insanlarun ve halklarun pezevengi olan para toplumsal yaşamdan, ilişkilerden
el ve eteğini çekmeduği sürece uşaklar ve paçilar birbirlerini tertemiz ve
karşiluksuz öpemez.
