Rabiye

Yine epey geciktirdiğim bir filmi izledim. Elveda Lenin tadında bir film Rabiye Kurnaz George W. Bush’a Karşı. Elveda Lenin’de, bütün derme çatmalığına karşı sosyalist bir ülkenin kapitalist bir ülke tarafından yutulması bir anne ve oğlu üzerinden anlatılmıştı. Burada ise gerçek bir hikaye var ve yine bir anne ve oğlu söz konusu. Dünyanın ejderhası ABD, Almanya, Türkiye ve hatta Murat’ı 3 bin dolara satan Pakistan’la birlikte "3 maymunu oynayan" 4 ülke var Rabiye’nin karşısında. Prodüksiyonun bir tık eksikliği bile sahicilik katmış filme. Ortalamanın üstü filmleri çok iyi gibi gösteren şey filmdeki incelikli dokunuşlardır. Özellikle Meltem Kaptan’ın olduğu sahnelerdeki detaylar filmi yükseltiyor. O kadar ki, her sahnede gözümüze sokulan Coca Cola’ya bile sinirlenemiyorsun. Bir an Rabiye’nin, “Ay yeter şiştim bu Colalardan. Aç karnına kola mı olur, midem delinecek. Kaldırın şunları.” diyecek diye bekledim. 

Politik sinemayı da seviyorum, bu tarzı da; bunca ağır bir meseleyi yine hayatın içindeki baharatlarla, komediyle, ironiyle anlatmak politik sinemadan daha zor aslında. 

Simon Kuper’indi sanırım, “İyi futbol dilencisiyim” sözü. Ben iyi futbola, iyi filmi de ekliyorum.