Dinimiz, amin!

Arena marena, hibrit çim, lüks koltuklar, akıllı (işini bilen) stat ve Arap şeysi beni bir gram heyecanlandırmıyor. Trabzon'da doğmadım, baba, amca, dayı, abi yüzünden Trabzonsporlu olmadım. 14 yaşındaki devrimci duygularla dolu bir çocuk-gencin, şikeci bir İstanbul takımını bırakarak aşkla ve bilinçle aldığı bir karardır. Trabzonspor'a gönül verme nedenlerimi bugün yeni stada gömdüler. İmam çağırmaları da iyi oldu, selasını okumuş oldular. Öldürebilirler mi, asla! Ben ölünce bile yaşayacak bir sevgi bu. Bu vesileyle bilgisayarımdaki ekran koruyucumu paylaşayım. Beni bir sürü şeyden korudu bugüne kadar. İnşallah Trabzonsporumu da korur.