Etrafımdaki metalaştırılmış ürünlere, her türlü markaya, alınan satılan şeylere en ufak bir ilgi, alaka duymam, satın alma dürtüsü taşımam. En az 5 yıl kullanacağımı umduğum cep telefonum dün gece kırılıp iptal olunca yeni bir telefon almak için mecbur kalıp operatörün cicili bicili mağazasına girdim. Görevli nasıl ballandırarak anlatıyor cep telefonlarını, şu şöyle, bu böyle, şunun ebesinin örekesi özelliği var... Benim o an düşündüklerimi okuyabilse susup uzaklaşır ama ekmek parası, ne yapsın... Bir an evvel çıkmak için bir tanesinde karar kıldım. Mağazadan çıkarken şunu düşünüyordum; can çekiştiği şu günlerde insanlığı hala zehirleyip duran (hırsızlaştıran, orospulaştıran, katilleştiren) ve hepimizi karınca kararınca kötüleştiren pokkiyen kapitalizm eğer tek başına benle muhatap olsaydı savaş bile gerekmeden batar giderdi. Bütün stokları elinde kalırdı, hiç bir mal/meta satamazdı. Yani kapitalizmi rahat batırırım ama size dua etsin. Bir sürü gereksinimleriniz var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder