9 Ekim 2009 Cuma

Atilla İlhan / Çünkü ayrılıklar da sevdaya dahil

Uzak bir telefonda ağlayan yağmurlu genç kadın
Rüzgar uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
Mor kıvılcımlar geçiyor dağınık yalnızlığımdan
Onu çok arıyorum onu çok arıyorum
Heryerimde vucudumun ağır yanık sızıları
Bir yerlere yıldırım düşüyorum
Ayrılığımızı hisettiğim an demirler eriyor hırsımdan
Ay ışığına batmış karabiber ağacları gümüş tozu
Gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar, yaseminler unutulmuş
Tedirgin gülümser
Çünkü ayrılık da sevdaya dahil, çünkü ayrılanlar hala sevgili

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder