Üşüyorum,içim titriyor.
Hava soğuk değil, beni üşüten sensin.
İçim kıpır kıpır,
sanki oyuna yetişen çocuk gibi,
heyecanlı ve mutluyum.
Önümü bile görmüyorum,
koşuyorum nereye bastığımı bilmeden,
sonra durup seni bekliyorum.
Konuşuyorum kendi kendime,
söylemeli miyim, anlatmalı mıyım seni sana?
Yoksa seni daha çok mu sevmeliyim?
Olsun sen gelme,
seni beklemek güzel, hiç girmediğin sokaklarda.
Yağmur da yağıyor hafiften,
olsun, seni yağmurda aramak güzel.
Koşuyorum tekrar,
yağmurdan kaçmıyorum,
seni görüyorum uzakta,
ağlıyorsun...
Ağlama, seni gülerken görmek güzel.
Tutamıyorum ama elinden,
olsun, sana uzaktan bakmak güzel.
Ve anlıyorum ki
seni daha çok sevmeliyim.
Gidiyorum,
olsun sen de git,
sana veda etmek de güzel.
Seviyorum seni,
olsun sen sevme.
Ben seviyorsam sen bahanesin,
seni sensiz sevmek güzel.
Birol Özkan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder