Nazım Hikmet / 20 Eylül 1945

bu geç vakit
bu sonbahar gecesinde
kelimelerinde doluyum;
zaman gibi, madde gibi ebedi
göz gibi çıplak,
el gibi ağır
ve yıldızlar gibi pırıl pırıl
kelimeler...
kelimelerin geldi bana, yüreğinden, kafandan, etindendiler
kelimeler getirdiler seni,
onlar: ana,
onlar: kadın
ve yoldaş olan,
acıydılar mahzundular sevinçli, umutlu, kahramandılar,
kelimelerin insandılar.