Kızım Hazal üç yaşında, "Tiyabzon Tiyabzon!.." diyerek benimle birlikte maç seyrederdi. Annesiyle boşandıktan sonra 'tuttuğu takım' konusunda çok ilgilenememiştim; UEFA Kupa'sının da etkisiyle GS'li olmuş meğerse. 2007'de çalışmalara başladım. Önce sırtında Hazal yazan bir Trabzonspor forması aldım, sonra arasıra 'neden Trabzonspor' konulu nutuklar çektim ve özüne dönmesini istedim.
Bu kupa da UEFA Kupası işlevi gördü benim açımdan. Hazal, Fenerbahçeli olan en yakın arkadaşıyla birlikte maçı dershanede seyretmiş. İlk golü yediğimizde, "Bu maçı kesin 3-1 alırız." demiş.
İtiraf edeyim, ben o anda ilk yarıda kaçırdıkları için Umut'a söyleniyor ve gitti kupa diye sinirleniyordum. Yani kızım benden öngörülü çıktı ve takımına güvendi.
Hoşgeldin 8. kupa, hoşgeldin Hazal...
(Kızım kadar olmasa da Trabzonsporlu olmasında emeğim olanlara da selamlar. İman tazelemiş oldular.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder