Can Yücel / Sevgi duvarı / Kontes

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
dilimizde akşamdan kalma bir küfür
salonlar, piyasalar, sanat sevicileri
derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
yakanda bir amonyak çiçeği
yalnızlığım benim, sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak, o kadar iyi

kumkapı meyhanelerine dadandık
önümüzde, altınbaş, altın zincir, fasulye pilakisi
aramızda görevliler, ekipler, hızır paşalar
sabahları açıklarda bulurlardı, leşimi
öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
çöpçülerin elleriyle okşardın beni
yalnızlığım benim, süpürge saçlım
ne kadar kötü kokarsak, o kadar iyi

baktım gökte bir kırmızı, bir uçak
bol çelik, bol yıldız, bol insan
bir gece sevgi duvarını aştık
düştüğüm yer öyle açık seçik ki
başucumda bir sen varsın bir de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
yalnızlığım benim, çoğul türkülerim
ne kadar yalansız yaşarsak, o kadar iyi